Yaradıcılığı metodlar m?xtəlifliyi ilə se?ilən Cəfər Cabbarlı hər zaman yenilik axtarışında idi. Yazıb-yaratdıqları ilə xalqa nəyisə ?atdırmağa ?alışırdı. “Oqtay Eloğlu” əsərinin də məhz teatr m?vzusunda olması he? də təsad?fi deyildi. “Hər kəs bacardığını. Buradan kimsə geriyə qa?a bilməz. Səhnəmiz yox. Fəqət olmalıdır. Onu da mən yaradacağam” ,– deyən Oqtayı m?əllif səhnədə təsvir etməklə, əslində 20-ci əsrdə hələ də davam edən sosial problemləri g?stərməyə ?alışırdı. Teatr burada sadəcə bir vasitə idi. Əslində fərqində olmasa belə, insan hərəkətləri teatr formalaşdırır. Hiss, həyəcan, bədən dili, səs tonları və s. ilə. Səhnə isə bunun daha geniş formada əks olunduğum məkandır. C. Cabbarlı Oqtayın səhnədə və həyatda davam edən faciələrini təsvir edib. Əslində Oqtayın həyatı elə səhnədir. O, ?z?n? səhnəyə adamış bir fədai idi. ?z?n?n adlandırdığı kimi-b?y?k bir vahidin ki?ik bir par?ası. Maddi cəhətlər sıxıntılar yaşaması da onun qarşısında əngəllər yaradırdı. Amma bundan da betəri o idi ki, bu qədər ?ətinliyə rəğmən hər şeyə sinə gərib teatr uğrunda m?barizə aparan insanı kənardakılar ciddi qəbul etmirdilər. He? kim Oqtaya qız vermək istəmirdi. Hətta ?z doğma əmisi nişanlısını ?zgəyə verir ki, mən arvad paltarı geyinən birinə qız vermərəm. Oqtayın səhnə ???n etdiklərinin qarşılığında isə g?rd?y? rəftar belə idi. Cəmiyyətdəki boşluqların qarşısında aciz qalan Oqtay, kirayə pulunu verə bilmək ???n he? d?ş?nmədən ?z?y?ndən belə ke?mişdi. Səhnəyə ?ıxmağa yaxın yaşanan problemlər onu yolundan d?ndərə bilmirdi, o teatrı ləğv eləməyi ağlından belə ke?irmirdi. Onsuz da teatrdan qa?an xalqı, yalvararaq bilet satdıqları 3-4 zavallını da qa?ırtmaq istəmirdi. Səhnə yaratmaq arzusunda olan, bu yolda hər şeyindən ke?ən Oqtay, hətta anası və bacısının ?ətin dolanışığını g?rəndə deyir: “ O zavallılar da…fəqət edə bilmirəm. ??nki Səməd bəy, mən qocaman bir xalqı, onun səadətini, gələcəyini iki nəfər qadının istirahətinə fəda edə bilmərəm”. Səmədin ona təklif elədiyi adlı-sanlı işi rədd edir ki, mənim məqsədim pul qazanmaq deyil. Bu yazıq xalqı tək buraxıb qa?mağı ?z?nə layiq bilmir: “ Mən he? nə istəmirəm. Mən bu yolda gəlirkən, xalqımdan altun taclar g?zləmirdim. Mən o şeyi g?zləyirdim ki, onu da alıram”.