Aydın

Джафар Джаббарлы

3.6 из 5, отдано 6 голосов

“Aydın” pyesi təkcə Cəfər Cabbarlının deyil, ?mumən Azərbaycan dramaturgiyasının qiymətli əsərlərindən biri kimi indi də diqqətəlayiqdir. “Aydın”da ?mumiyyətlə, kapitalizm d?nyasına, onun əxlaq normalarına qarşı ?syan ?z əksini tapıb. Bu əsərlə ədəbiyyatımıza, səhnəmizə yeni tipli ?syan?ı qəhrəman – Aydın gəldi. O, səhnəyə y?ksək humanist arzuları və təsirli həyat faciəsini gətirmişdi. Onun həyat, cəmiyyət, azadlıq, məhəbbət, ailə haqqında ?z?nəməxsus m?stəqil fikirləri, bəzən dolaşıq, ziddiyyətli, bir qədər də dumanlı g?r?nən həyat fəlsəfəsi, həyat məramı var. O hər yerdə həqiqət axtaran azad bir insan kimi ?ıxış edir. Sadə, təmiz vicdanlı, y?ksək bəşəri amala malik insanları “altun d?nyasının” h?kmranlığından ?st?n tutan Aydın “Mən bir he? deyiləm, mən bir həqiqətəm” deyə “parasız, altunsuz”, lakin saf və ali mənəviyyatlı yaşamağı əsil həyat hesab edir, yoxsul, lakin daxilən zəngin adamların y?ksək cəmiyyətin cibi dolu, qəlbi boş ağalarından qat-qat ?st?n olduqlarını s?buta ?alışır. Belə b?y?k arzuları ilə “altunsuz”, cibboş Aydın altun-kapital d?nyası ilə ?z-?zə gəlir, fərdi, bir qədər də anarxist ?ıxışları ilə həmin d?nyanın amansız məngənəsində sıxılır, əzilir, acizliyini dərk edir. Lakin, o, D?vlətbəylərin, Balaxanların, ?mumən, kapital d?nyasının ifşasında mənən qalib gəlir.

Aydın sevimli arvadı g?zəl və fədakar G?ltəkini burjua m?hitinin kəsif havasında qoruyub saxlaya bilmir, onların saf məhəbbəti bu m?hitin ağır təzyiqi altında tapdanır, məhv edilir…

Скачать Слушать онлайн