Xaotik sistemdə qığılcım. İnsanın ?z fantaziyalarında nə qədər uzağa gedə biləcəyini ?yrənmək. Hər qələbədə bir məğlubiyyət, hər məğlubiyyətdə bir qələbə.
U?maq, y?ksəlməyin inikası – kəpənək, qu quşları, yapon mifologiyasındakı qanadlı əjdahalar. … Həyatı idarə edən proqramlardır. – Bilmək istərdin, nə qədər yaşayacaqsan? – Yox. Nəyə lazım bunu bilmək? Nə qədər ?mr?m varsa, o qədər yaşayacam. – Ay qorxaq. Bilirəm, sən qorxursan sonunu bilməkdən. ?l?mdən qorxursan. Boynuna al g?rək....yalan deyirəm bəyəm? – Lap elə də deyil. Sadəcə, yaşamaq istəyirəm. Sənin??n yaşamaq istəyirəm. Qorxduğum səni tək qoyub getməkdir. Həms?hbətini cavab deyəsən qane etdi və əl ?əkdi ondan. Kişi dərindən nəfəs alıb bığaltı g?l?msədi, plaşının yaxalığını dikəldib cibindən siqaret ?ıxartdı. Beləcə iki ahıl xiyaban cığırı ilə gedir, s?hbətləşirdilər. Kişinin əlində şam ağacından əsa, qadının əlində “Wagasa” yapon ?ətiri vardı. Hər ikisi payız m?vs?m?nə uyğun su ke?irməyən nazik plaşda idilər. Kişinin papağı da ?st geyimi kimi t?nd g?y, qadının başındakı dəbli fetr şlyapa əynindəkinin rənginə uyğun a?ıq boz idi. Qocanın ?əkməsinin bağı a?ılıb yerlə s?r?n?rd?, radikulit imkan vermirdi ki, əyilib bağlaya. O, tez-tez əlini papağına aparır, sanki k?ləyin onu u?uracağından qorxurdu. K?lək papaq aparacaq qədər g?cl? olmadığından hiss olunurdu ki, bu sadəcə bir adətdir. Yorulanda dayanıb durur, al?aq, dəmir milli hasarla d?vrələnmiş ki?ik g?lə tamaşa edirdilər…